بررسی اثر روش های مختلف کاشت و سطوح مختلف توزیع هورمون ها بر آناتومی برگ پرچم ژنوتیپ های برنج تحت تنش شوری در شمال خوزستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 محقق دوره پسادکتری، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.

2 استاد، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.

چکیده

این پژوهش با هدف تعیین بهترین روش کشت و تیمار هورمونی در مواجهه با شرایط شوری پیرامون گیاه برنج به صورت کرت‌های دو بار خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در استان خوزستان در دو سال (1397 و 1398) انجام شد. سه شیوه کاشت (خشکه‌کاری، نشایی و مستقیم یا رایج منطقه)، 16 سطح مختلف هورمون‌های اکسین و سالسیلیک اسید به صورت پرایمینگ بذری و تیمارهای مختلف اسپری برگی با مقدار 1 و 2 لیتر در هکتار و زمانهای اسپری مختلف در مراحل پنجه‌زنی و ظهور خوشه بر ژنوتیپ‌های مختلف برنج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه مرکب نشان داد به غیر از اثر متقابل روش‌کشت در هورمون صفت سطح دستجات آوندی بزرگ در سایر موارد اثرات اصلی و متقابل صفات تفاوت معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. بیشترین سطح دستجات آوندی در روش‌کشت نشایی به دلیل مدیریت بهینه و پرایمینگ با اکسین و سالسیلیک‌اسید به دلیل بیشترین تاثیر گذاری بر گیاه بدست آمد. همچنین سطح صفات مزبور در ژنوتیپ‌های با مقاومت بیشتر کمتر بود که می‌تواند یکی از مکانیسم‌های اصلی گیاه به لحاظ افزایش سازگاری و حفظ بیشتر پتانسیل آبی درون گیاه تحت تنش شرایط شوری باشد. در نهایت به ترتیب بیشترین سطح دستجات آوندی بزرگ و کوچک با متوسط 12348 و 792/1928 میکرومترمربع در ژنوتیپ‌های IR 80508-B-194-3-B و عنبوری قرمز در تیمارهای گفته شده بدست آمد. سطح دستجات آوندی بزرگ بیشترین همبستگی مثبت و معنیدار را با ضریب **124/0 با عملکرد دانه به لحاظ سطح بالای آن در انتقال آب دارا بود.

کلیدواژه‌ها

پژوهش های کاربردی زراعی
دوره 34، شماره 3 - شماره پیاپی 132
مقالات
آبان 1400
صفحه 29-1

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار