2024-03-29T19:24:31Z
https://aj.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=10221
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تأثیر کودهای دامی و گوگرد بر میزان جذب عناصر غذایی توسط ذرت (Zea mays L)
الهیار
خادم
احمد
گلچین
اسماعیل
زارع
به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف کودهای گاوی و مرغی و گوگرد عنصری بر میزان عناصر غذایی قابل جذب خاک و جذب این عناصر توسط گیاه ذرت(Zea mays L.) ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح .، 10 و 20 تن در هکتار کودهای گاوی و مرغی و سه سطح .، 25/0 و 5/0 درصد گوگرد عنصری بود. صفات اندازه گیری شده شامل pH خاک، شوری خاک، فسفر قابل جذب، میزان عناصر کم مصرف آهن، روی، مس و منگنز، وزن خشک ذرت، غلظت عناصر غذایی جذب شده در بافت گیاه و میزان جذب عناصر غذایی بود. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف کود بر میزان شوری، فسفر و عناصر کم مصرف قابل جذب خاک معنی دار بود. با افزایش سطح کود مصرفی بر میزان شوری، فسفر و عناصر کم مصرف قابل جذب خاک افزوده شد، در حالیکه اثر معنی داری بر واکنش خاک نداشت. اثر سطوح گوگرد بر میزان شوری، فسفر و عناصر کم مصرف و واکنش خاک معنی دار بود و با افزایش میزان گوگرد مصرفی واکنش خاک کاهش یافت، در حالی که شوری و عناصر کم مصرف خاک افزایش یافتند. میزان فسفر قابل جذب خاک با افزایش میزان گوگرد مصرفی تا سطح 25/0درصد افزایش و پس از آن با افزودن 5/0درصد گوگرد، کاهش پیدا کرد. اثر سطوح کود و گوگرد بر میزان فسفر جذب شده و وزن خشک گیاه معنی دار بود و با افزایش میزان کود و گوگرد مصرفی، وزن خشک گیاه و میزان فسفر جذب شده افزایش یافت. به طور کلی نتایج نشان داد که استفاده توأم از کودهای دامی و گوگرد اثر بهتری نسبت به کاربرد جداگانه این مواد دارد.
Density
interference
Neighborhood experiment
2014
06
22
2
11
https://aj.areeo.ac.ir/article_101198_5a40251bd5257e053d22a9f7462e34d2.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
بررسی تأثیر روش های مختلف کاربرد سولفات منیزیم بر میزان منیزیم و پروتئین کل دانه و شاخص های رشد عدس در شرایط اقلیمی خرم آباد
محمد یعقوبی
خانقاهی
خسرو
عزیزی
سعید
حیدری
راحله
رهام
عادل
نوروزیان
به منظور بررسی تأثیر روش های مختلف کاربرد سولفات منیزیم و رقم بر میزان منیزیم و پروتئین کل دانه و شاخص های رشد عدس در شرایط اقلیمی خرم آباد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در سال زراعی 87-1386 به اجرا درآمد. در این طرح عامل اول تیمار شاهد و پنج روش کاربرد کود (خاک کاربرد، محلول پاشی، آغشته نمودن بذر به کود، کاربرد توأم خاکی و محلول پاشی و روش توأم پرایمینگ بذر و محلول پاشی کود سولفات منیزیم) بود. عامل دوم رقم، در دو سطح شامل ارقام گچساران و Filip-92-12L بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که عامل رقم بر تعداد روز تا گل دهی تأثیر معنی داری داشت (01/0=α)، ولی بر سایر صفات اثر معنی داری نداشت. همچنین طبق نتایج تجزیه واریانس، تأثیر روش های کاربرد کود بر میزان منیزیم دانه در سطح احتمال 01/0 و بر تعداد روز تا سبزشدن و میزان پروتئین دانه در سطح احتمال 05/0 معنی دار بود ولی بر تعداد روز تا گل دهی تأثیر معنی داری نداشت. اثرات متقابل بین رقم و روش های کاربرد کود بر هیچ یک از صفات اثر معنی داری نداشت اما طبق نتایج مقایسات میانگین تفاوت معنی داری برای تمام صفات مشاهده شد. در بین روش های کاربرد کود، کمترین تعداد روز تا گل دهی با روش خاک کاربرد به دست آمد. بیشترین میزان پروتئین دانه از تیمار کاربرد محلول پاشی و حداکثر میزان منیزیم دانه با روش خاک کاربرد+ محلول پاشی به دست آمد، همچنین کمترین تعداد روز تا سبزشدن با روش تلقیح بذر+ محلول پاشی به دست آمد. روش های محلول پاشی و خاک کاربرد+ محلول پاشی و رقم Filip-92-12L به ترتیب جهت دست یابی به حداکثر میزان پروتئین و منیزیم دانه، مناسب ترین تیمارها می باشند.
تاجخروس
شاخصهای رشد
sole culture
Intercropping
2014
06
22
12
22
https://aj.areeo.ac.ir/article_101199_609f90477472cec410de5918a65da902.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
اثر تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه لاینهای جدید لوبیا قرمز
فرود
صالحی
تنظیم تراکم بوته برای دریافت نور، آب و عناصر غذایی جهت افزایش عملکرد دانه در واحد سطح حائز اهمیت است. به منظور تعیین تراکم بوته مناسب لاینهای جدید لوبیا قرمز(Phaseolus vulgaris L.)، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سالهای 1383 و 1384 در منطقه لردگان در استان چهارمحال و بختیاری اجرا گردید. لاینهای مورد استفاده BRB188، D81083 و ARS-R93003 و تراکمهای بوته شامل: 4/44، 6/26، 1/19 و 8/14 بوته در متر مربع بودند. در این آزمایش، ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد بذر در غلاف، وزن صد دانه و عملکرد ارقام و لاینها ارزیابی و اندازهگیری گردید. تجزیه مرکب دو ساله نشان داد وزن صد دانه، ارتفاع بوته و تعداد دانه در غلاف تحت تأثیر تراکم بوته قرار نگرفت. در حالی که تعداد غلاف در بوته در اثر افزایش تراکم بوته کاهش یافت، ولی عملکرد دانه با افزایش تراکم بوته افزایش یافت. لاینهای مورد بررسی در ارتفاع بوته، وزن صد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و عملکرد دانه تفاوت داشتند. نتایج دو ساله نشان داد که لاینهای ARS-R93003 و BRB188 برتر بوده و تراکم مطلوب برای عملکرد دانه در این لاینها بین 4/44 و 6/26 بوته در متر مربع است.
رقابت نوری
کانوپی
2014
06
22
23
28
https://aj.areeo.ac.ir/article_101200_406934dd4ac2e50dc07d23a55e0aafdf.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
مطالعه روابط میان عملکرد و اجزای عملکرد در ارقام توتون (Nicotiana tabacum L.)
فاطمه
منصورقناعی
حبیب اله
سمیع زاده لاهیجی
بابک
ربیعی
مرداویج
شعاعی دیلمی
این تحقیق به منظور بررسی روابط بین عملکرد برگ توتون و اجزای آن با استفاده از 118 واریته توتون، در مزرعه پژوهشی مؤسسه تحقیقات توتون گیلان اجرا شد. بیست و سه صفت بر اساس پنج بوته تصادفی از هر واریته مورد ارزیابی قرار گرفت. همبستگی بین عملکرد برگ خشک با ارتفاع بوته، قطر ساقه، طول برگ، عرض برگ، ضریب سطح برگ، طول میانگره های بالا و وسط و پایین، روز تا گلدهی، عملکرد برگ سبز، وزن بوته سبز، عملکرد بیولوژیک، درصد ماده خشک و شاخص برداشت مثبت و معنی دار و با شاخص شکل برگ، دوره گلدهی، طول گل آذین و درصد آلودگی به نماتد منفی و معنی دار بود. در تجزیه رگرسیون گام به گام صفات عملکرد برگ سبز، درصد ماده خشک، ارتفاع بوته و ضریب سطح برگ بیشترین عوامل موثر بر عملکرد برگ خشک بودند. طبق نتایج تجزیه علیت بیشترین اثر مستقیم و مثبت بر عملکرد برگ خشک مربوط به عملکرد برگ سبز بود. در تجزیه علیت بین عملکرد برگ سبز با سایر صفات مورد مطالعه صفات وزن بوته سبز و طول برگ بالاترین اثرات مستقیم و غیر مستقیم مثبت بر روی عملکرد برگ سبز اعمال نمودند. درتجزیه به عامل ها، هفت عامل مستقل از هم 54/80 درصد از تنوع کل داده ها را توجیه نمود.
2014
06
22
29
37
https://aj.areeo.ac.ir/article_101202_86c9ba7d3d84636a6cd64348d026812a.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
اثر علف کش های پیش و پس رویشی و تلفیق آن ها بر کنترل علف های هرز و عملکرد گلرنگ
فرشته
رمضان زاده هژبر
خورشید
رزمجو
به منظور تعیین اثر بخشی دو علف کش پیش رویشی (تریفلورالین و اتال فلورالین) و تلفیق آنها با سه علف کش پس رویشی (ستوکسیدیم، سیکلوکسیدیم و هالوکسی فوپ) و نیز دو علف کش پس رویشی (دسمدیفام و فن مدیفام) بر روی کنترل علفهای هرز و خصوصیات رشد و عملکرد گلرنگ (توده کوسه)، آزمایشی در سال 1385 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان واقع در لورک نجف آباد انجام شد. علف کش های پس رویشی در زمان 6 تا 8 برگی گلرنگ استفاده شدند. در این مطالعه، 10 تیمار علف کش (تریفلورالین 1/1، اتالفلورالین 1/1،دسمدیفام 84/0، فنمدیفام 84/0، تریفلورالین 1/1 + ستوکسیدیم 25/0، اتالفلورالین 1/1 + ستوکسیدیم 25/0، تریفلورالین 1/1 + سیکلوکسیدیم 25/0، اتال فلورالین 1/1 + سیکلوکسیدیم 25/0، تریفلورالین 1/1 + هالوکسی فوپ 15/0 و اتال فلورالین 1/1 + هالوکسیفوپ 15/0، بر حسب کیلوگرم ماده مؤثر در هکتار) همراه با شاهد وجین و شاهد عدم کنترل علفهرز در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند.علف کش های پس رویشی دسمدیفام و فن مدیفام، ارتفاع، وزن خشک بوته، عملکرد و اجزاء عملکردگلرنگ به طور معنی داری نسبت به شاهد وجین و دیگر تیمارها کاهش دادند.رقابت علف های هرز با محصول، بخصوص در اوایل فصل رشد گلرنگ، باعث کاهش اجزاء عملکرد و عملکرد در تیمار شاهد علف هرز (27/2056 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با تیمار شاهد وجین (27/3259 کیلوگرم در هکتار) گردید. کلیه تیمارهایی که در آنها علف کش پیش رویشی مصرف شده بود، بواسطه کاهش رقابت علفهای هرز با محصول، اجزاء عملکرد و عملکرد گلرنگ را افزایش دادند. بالاترین عملکرد دانه گلرنگ در تیمارهای اتال فلورالین و تریفلورالین (به ترتیب 40/3142 و 69/3095 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. بنابراین، علفک ش های اتال فلورالین و تریفلورالین، برای کنترل علفهای هرز و حصول یک عملکرد مطلوب بدون ایجاد اثرات سوء بر گیاه گلرنگ می توانند قابل توصیه باشند.
2014
06
22
38
47
https://aj.areeo.ac.ir/article_101203_aa9173a183a569fc83b1225739f05961.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
بررسی اثر تیمارهای مختلف شیمیایی و غیرشیمیایی بر شکست خواب بذر خارمریم (Silybum marianum L. Gaertner)
معصومه
نبئی
پرتو
روشندل
عبدالرحمن
محمدخانی
خارمریم(L. Gaertner Silybum marianum) گیاهی یک یا دو ساله از خانواده کاسنی است که نه تنها از دیرباز به عنوان یک گیاه دارویی جایگاه ویژه ای در طب سنتی ایران داشته، بلکه از نظر تأمین پوشش گیاهی گسترههایی از کشورمان، در حفظ منابع طبیعی این مناطق حائز اهمیت می باشد. این تحقیق به منظور یافتن موثرترین تیمار جهت شکستن خواب بذر خارمریم (که از مشکلات عمده زراعت آن در سطح وسیع و یا احیای عرصه های طبیعی آن است) انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل نیترات پتاسیم %2/0، آب داغ (70 و 90 درجه سانتیگراد به مدت 15 دقیقه)، آب جاری (در دو مدت زمان 24 و 48 ساعت)، سرمادهی مرطوب در دمای 2 درجه سانتیگراد (برای مدت زمان 5، 10 و 15 روز) و اسید سولفوریک 75% (به مدت 5 و 15 دقیقه) بودند؛ که در قالب یک طرح کاملأ تصادفی ساماندهی گردیدند. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشینه درصد جوانهزنی بذرها (%58) از تیمار نیترات پتاسیم %2/0 ( برای مدت زمان 24 ساعت) حاصل می شود. تیمارهای آب جاری، آب داغ و سرمادهی مرطوب نیز اگرچه اثر معنیداری بر افزایش درصد جوانهزنی داشتند (به ترتیب 38، 30 و 27 درصد)، اما در مقایسه با تیمار نیترات پتاسیم چندان قابل توجه نبودند. تیمار اسید سولفوریک غلیظ نیز تأثیری بر شکست خواب این گونه نداشت.
2014
06
22
48
54
https://aj.areeo.ac.ir/article_101204_be7ed536bbc6469aedc9356ead3551cc.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
بررسی اثر روش های مختلف خاک ورزی بر عملکرد و میزان مصرف آب در کشت گندم در منطقه خوزستان
سید فرشید
موسوی طلب
جعفر
حبیبی اصل
خوزستان در کشت غلات از جایگاه ویژه ای برخوردار است و در50 هزار هکتار از اراضی منطقه خوزستان گندم و برنج به صورت توام کشت می شوند. با درنظر گرفتن زمان محدود آماده سازی زمین به علت تقارن زمان برداشت برنج با کاشت گندم امکان کاشت در موعد معین همراه عملیات خاک ورزی کامل وجود ندارد و با توجه توصیه های نوین در به حداقل رسانیدن عملیات خاک ورزی و هم چنین اهمیت روز افزون بهره وری آب در کشاورزی تحقیقی به مدت یک سال زراعی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور به منظور مقایسه روش های خاک ورزی حفاظتی و مرسوم در زراعت گندم پس از برداشت برنج کشت شده به روش شله کاری مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید که روش های خاک ورزی به عنوان تیمارهای مورد بررسی شامل: A)گاوآهن برگردان دار+ دیسک + ماله،B ) گاوآهن قلمی+ دیسک،C ) رتیواتور+ دیسک،D ) دوبار دیسک عمود برهم بودند. متغیرهای مورد بررسی شامل جرم مخصوص ظاهری خاک، سرعت پیشروی و پسروی آب در خاک، روند پیشروی آب در خاک، شاخص برداشت و عملکرد دانه گندم است. نتایج به دست آمده حاکی این است که روشهای مختلف خاک ورزی تاثیر معنی داری بر میزان عملکرد ندارند و با توجه به حجم متفاوت آب مورد نیاز در تیمارهای مختلف، تیمار دو بار دیسک عمود برهم با مصرف حجم کم تر آب و با در نظر گرفتن نبود تفاوت معنی دار در عملکرد، بیش ترین راندمان در بهره وری از آب مصرفی را دارا می باشد
2014
06
22
55
60
https://aj.areeo.ac.ir/article_101205_2c6abefac7f0e8c28034b3746ea6ce80.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
اثر هیدروپرایمینگ بذر و رژیم آبیاری بر عملکرد دانه، عملکرد زیستی، درصد روغن و پروتئین دانه ارقام مختلف گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)
انسیه
اشرفی
جمشید
رزمجو
این مطالعه در سال 1386-87 در مزرعه پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان به منظور تعیین اثر هیدروپرایمینگ بر روی سه رقم گلرنگ تحت سه رژیم آبیاری انجام آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش سه رژیم آبیاری شامل 70، 105 و 140 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس آ به عنوان کرت اصلی و دو سطح تیمار بذر (بذور تیمار شده با آب و بذور شاهد) و سه رقم گلرنگ شامل کوسه، PI و IL111 به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی پیاده شدند. نتایج نشان داد وزن خشک اندام هوایی و شاخص برداشت در هیدروپرایمینگ نسبت به بذور تیمار نشده بالاتر بود. با کاهش میزان رطوبت قابل استفاده در خاک، وزن خشک اندام هوایی و شاخص برداشت کاهش یافت. رقم کوسه در کلیه صفات مورد اندازه گیری در مطالعه حاضر نسبت به دو رقم PI و IL111 برتری داشت. عملکرد دانه در واحد سطح در حالت هیدروپرایمینگ نسبت به بذور شاهد حدود %35 بیشتر بود. با افزایش میزان رطوبت قابل دسترس برای گیاه بر عملکرد دانه افزوده شد و رقم کوسه از نظر عملکرد بر دو رقم IL111 و PI برتری داشت. درصد روغن در حالت هیدروپرایمینگ نسبت به حالت شاهد و در رقم کوسه نسبت به دو رقم IL111 و PI بیشتر بود. با تاخیر در آبیاری، درصد روغن کاهش و درصد پروتئین افزایش یافت. با توجه به نتایج بدست آمده در این تحقیق به نظر می رسد در شرایطی مشابه مطالعه حاضر جهت حصول عملکرد بیشتر در کشت بهاره گلرنگ، هیدروپرایمینگ بذر بر عدم تیمار بذر و واریته کوسه بر دو واریته IL111 و PI برتری داشت.
2014
06
22
61
68
https://aj.areeo.ac.ir/article_101206_fc37c7e2b953d469de463e9a7437f6b2.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
اثر تراکم بوته بر عملکرد دانه و صفات زراعی در چهار رقم جدید آفتابگردان
زهره
امامی بیستگانی
سید عطاءا...
سیادت
عبدالمهدی
بخشنده
سعید
خلیل عالمی
غلامحسین
شیر اسماعیلی
به منظور بررسی تأثیر تراکم بوته بر عملکرد دانه و برخی صفات زراعی ارقام جدید آفتابگردان، در شرایط آب و هوایی اصفهان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد در سال زراعی 1388 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار تراکم 6، 8، 10 و12 بوته در متر مربع و چهار رقم جدید آفتابگردان ,Arm-mok18-85 ,S1RE85-ES ,Mok13-85 Kc20-83ES85 بود. نتایج نشان داد که اثر تراکم بوته بر تمام صفات به جزء درصد روغن معنیدار بود. اثر رقم بر تمام صفات به جزء قطر ساقه، قطر طبق و تعداد کل دانه در متر مربع معنیدار بود. اثر متقابل تراکم بوته و رقم بر شاخص سطح برگ، ماده خشک کل، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنیدار شد. به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه از تراکم 12 بوته در متر مربع و رقم Arm-mok18-85 (52/3500 کیلوگرم در هکتار) و تراکم 6 بوته در متر مربع و رقم SIRe85-ES (2258 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد.
2014
06
22
69
75
https://aj.areeo.ac.ir/article_101207_5512b5e9362a1a4157ac342d11c28a97.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
استفاده از تجزیه علیت در بررسی روابط بین عملکرد و سایر صفات مورفولوژیک در چهار لاین جو آبی
غضنفر
محمدی نیا
عبدالرضا
نصیرزاده
حسن
نگهداری
به منظور تعیین همبستگی صفات مهم جو آبی با عملکرد دانه از طریق تجزیه علیت جهت گزینش لاینهای پرمحصول، تعداد سه لاین جدید جو مقاوم به سرما (به شمارههای C-81-13, C-81-11, C-81-15,) همراه با رقم والفجر (به عنوان شاهد) مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار، در سالهای زراعی 89 - 1387 و در شهرستان بویراحمد اجراء گردید. پس از اجرای عملیات تهیه زمین، بذور لاینهای جو به میزان450 دانه در متر مربع کشت شدند. در طول فصل رویش و پس از برداشت، بطور تصادفی 10 بوته برداشت شده و از صفات مهم زراعی مانند تعداد کل پنجه، تعداد پنجه بارور، ارتفاع بوته، تعداد روز تا سنبلهدهی، تعداد روز تا رسیدن، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، طول ریشک و وزن هزاردانه آماربرداری شد. با استفاده از نرم افزار MSTAT-C، تجزیه واریانس و مقایسه میانگین انجام و مناسبترین ارقام و لاین ها گزینش گردیدند. از تجزیه واریانس و کوواریانس برای تعیین ضرایب همبستگی بین صفات و از تجزیه علیت جهت تجزیه ضرایب همبستگی به اثرات مستقیم و غیرمستقیم استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین عملکرد دانه لاینهای مورد مطالعه تفاوت معنیدار در سطح احتمال 5% وجود دارد که نشاندهنده وجود تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپها است. در این رابطه بیشترین مقدار وراثتپذیری با 14/58 درصد متعلق به صفت تعداد کل پنجه و بیشترین مقادیر تغییرات ژنوتیپی و فنوتیپی به ترتیب با 58/28 و 29/47 مربوط به صفت تعداد پنجه بارور بود. تجزیه و تحلیلهای آماری نشان داد که بیشترین عملکرد دانه با متوسط عملکرد 52/6 و 49/6 تن در هکتار به ترتیب مربوط به تیمارهای C-81-13 و رقم والفجر بود
2014
06
22
76
83
https://aj.areeo.ac.ir/article_101208_9f42b2ff4782e9ad7d31059c4eb68662.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تاثیر تراکم بوته و محل کاشت بر ویژگی های زراعی، عملکرد و اجزاءعملکرد دو رقم ذرت شیرین (Zea mays. L var. Saccharata)
مجید
نصراله الحسینی
آتنا
رحمانی
سعید
خاوری خراسانی
در پژوهش حاضر اثرات دو روش کاشت (یک ردیف روی پشته و یک ردیف کف فارو) وتراکم (65، 75 و85 هزار بوته در هکتار) بر برخی ویژگی های رشد، عملکرد و اجزاء عملکرد دو رقم ذرت شیرین ( Chaseو KSC403su) در منطقه فیض آباد تربت حیدریه مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که روش های مختلف کاشت تاثیر معنی داری بر صفات تعداد روز کاشت تا50 درصد سبز شدن، تعداد روز کاشت تا 50 درصد گرده افشانی، فاصله بین گرده افشانی و ظهور کاکل، طول تاسل، ارتفاع بلال، مساحت برگ بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف دانه، طول بلال، شاخص برداشت، عملکرد دانه قابل کنسرو و وزن هزار دانه داشت اما تاثیر معنی داری برصفات تعداد روز کاشت تا 50 درصد ظهور کاکل، ارتفاع بوته و تعداد برگ ارقام ذرت شیرین بجای نگذاشت. مقایسه میانگین اثرات متقابل رقم × تراکم بوته × روش کاشت بر صفت فاصله بین گرده افشانی و ظهور کاکل نشان می دهد که بیشترین فاصله بین گرده افشانی و ظهور کاکل متعلق به رقم دانه طلایی در روش کاشت روی پشته و تراکم 85 هزار بوته در هکتار به میزان 75/8 روز می باشد. همچنین بیشترین عملکرد دانه قابل کنسرو از رقم Chase در تراکم 75هزار بوته در هکتار و روش کاشت کف فارو با متوسط 9/11 تن درهکتار و کمترین عملکرد مربوط به رقمدانه طلایی در تراکم 85 هزار بوته در هکتار و روش کاشت روی پشته با متوسط6/3 تن در هکتار می باشد. دلایل برتری رقم Chase نسبت به دانه طلایی را می توان در توزیع بهتر برگ، آرایش فضایی بهتر بوته، تخصیص بیشتر مواد غذایی به دانه ها و زاویه حاده برگ ها در بالا و زاویه باز آنها در پایین بوته دانست.
2014
06
22
84
85
https://aj.areeo.ac.ir/article_101209_35a42712403e3be03633125b9f6a8e30.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
اندازه گیری و تجزیه رشد بهره وری کل عوامل تولید ارقام مختلف برنج در ایران
مرتضی
تهامی پور
ایرج
صالح
مهدی
نعمتی
هدف از این مطالعه محاسبه نرخ رشد بهره وری کل عوامل تولید(TFP) ارقام مختلف برنج برای استانهای مختلف کشور و سپس تجزیه آن به تغییرات تکنولوژی، تغییرات کارایی مدیریت و تغییرات کارایی مقیاس می باشد. برای این منظور از روش ناپارامتریک تحلیل فراگیر داده ها و شاخص بهره وری مالم کوئیست استفاده شد. داده های مورد استفاده شامل تولید ارقام مختلف برنج و نهاده های مصرف شده برای تولید آنها از جمله نیروی کار، بذر، کود شیمیایی و سم می باشد که از آمارنامه های کشاورزی و گزارشات هزینه تولید سالهای مختلف وزرات جهاد کشاورزی استخراج گردید. نتایج نشان می دهد که میانگین رشد بهره وری کل عوامل تولید استانها در مورد تمام ارقام برنج مثبت بوده و مقدار آن برای برنج دانه بلند پرمحصول (09/3 درصد)، برنج دانه بلند مرغوب (83/2 درصد)، برنج دانه کوتاه (46/2 درصد)، برنج دانه متوسط پرمحصول (21/2 درصد) و برنج دانه متوسط مرغوب(61/2 درصد) است و بنابراین بهره وری کل عوامل محصول برنج در طول دوره 86-1379 دارای رشد مثبت بوده است و وضعیت آن در کشور بهبود یافته است. در مورد ارقام برنج دانه بلند پرمحصول و برنج دانه بلند مرغوب به غیر از استان گلستان و برای رقم برنج دانه کوتاه به غیر از استان مازندران، برای بقیه استانها تمام رشد بهره وری بدست آمده ناشی از تغییر تکنولوژی است و کارایی فنی در رشد بهره وری بدست آمده نقشی ندارد. همچنین در مورد ارقام برنج دانه متوسط پر محصول و برنج دانه متوسط مرغوب برای تمام استانها رشد بهره وری بدست آمده ناشی از تغییر تکنولوژی است. بنابراین تغییر تکنولوژی مهمترین عامل در رشد بهره وری تولید محصول برنج در سالهای گذشته بوده است و علاوه بر این نتایج این مطالعه نشان می دهد که از طریق بهبود کارایی فنی و مدیریتی برنجکاران کشور امکان بهبود بهره وری نسبت به وضعیت فعلی وجود دارد که این امر از طریق ترویج و آموزش شیوه های مناسب استفاده از تکنولوژیهای نوین و استفاده صحیح از نهاده ها امکان پذیر است.
ذرت
2014
06
22
96
104
https://aj.areeo.ac.ir/article_101210_764c5e314a253171d1ea1ceabd883446.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
بررسی اثر مایکوریزا (Glomus mossea) بر صفت های زراعی و درصد پروتئین چهار رقم ذرت دانهای در منطقه سیستان
حمیدرضا
مبصّر
احمد
مهربان
شیرعلی
کوهکن
ابوالقاسم
مرادقلی
برای مطالعه اثر قارچ آربوسکولار مایکوریزا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در تابستان سال 1389 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان زهک اجرا شد. این آزمایش شامل دو تیمار بود؛ که تیمار اول قارچ مایکوریزا از گونه Glomus mossea در دو سطح بدون تلقیح و تلقیح و تیمار دوم ارقام ذرت دانه ای در چهار سطح S.C. (770)، Tisa، S.C. (7020)و S.C. (704)بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که تأثیر کاربرد قارچ آربوسکولار مایکوریزا بر ارتفاع بوته، عرض برگ پرچم، تعداد دانه در بلال در بوته و درصد پروتئین بسیارمعنی دار و بر طول برگ پرچم معنی دار بود. استفاده از این قارچ بر قطر ساقه، تعداد برگ و وزن صددانه تأثیر معنی داری نداشت. بررسی اثر متقابل قارچ آربوسکولار مایکوریزا و ارقام چهارگانه مورد آزمایش بر اختصاصات فیزیولوژیکی مورد مطالعه نشان داد که تأثیر آن بر وزن صددانه ارقام، بسیارمعنی دار و بر ارتفاع بوته و درصد پروتئین، معنی دار بود؛ اما بر قطر ساقه، تعداد برگ، طول برگ پرچم، عرض برگ پرچم، تعداد دانه در بلال در بوته تأثیر معنی داری نداشت.
Corn
Nicosoloforon
2014
06
22
105
114
https://aj.areeo.ac.ir/article_101211_8f606c2bc9511f545a80eca1efb071c8.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
بررسی اثرتاریخ کاشت تأخیری، تراکم بوته وروش برداشت بر رشد و عملکرد ذرت سالادی رقم دانه طلایی
آتنا
رحمانی
مجید
نصراله الحسینی
سعید
خاوری خراسانی
نظر به اهمیت ذرت سالادی به عنوان یک محصول غذایی جدید، این پژوهش به منظور بررسی برخی عوامل مهم در زراعت رقم دانه طلایی در سال زراعی 88-1387 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار بود، تاریخ کاشت در سه سطح (25 خرداد،13 تیر و3 مرداد) به عنوان عامل اصلی در نظر گرفته شد و در کرتهای فرعی تراکم بوته (65 ، 85 و 105 هزار بوته در هکتار) و روش برداشت (برداشت تمامی بلالها به صورت ذرت سالادی و یا برداشت بلال اول ذرت شیرین و بلالهای بعدی ذرت سالادی) به صورت فاکتوریل در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تاریخ های کاشت از نظر اکثرخصوصیات مورد بررسی تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند. حداکثر عملکرد ذرت سالادی بدون پوشش در تاریخ کاشت 3 مرداد در روش برداشت کامل بلالها به صورت ذرت سالادی با میانگین عملکرد 3051 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بعلاوه تراکمهای مختلف بوته نیز میزان قطر ساقه، عملکرد بلال بدون پوشش و عملکرد علوفه تر را تحت تاثیر قرار دادند. روش برداشت در صفات تعداد برگ بالای بلال اصلی، تعداد بلال در بوته، عملکرد ذرت سالادی بدون پوشش، عملکرد علوفه تر، شاخص برداشت بلال و گیاه باعث بروز تفاوت معنی داری گردید. در مجموع نتایج این آزمایش، تاریخ کاشت3 مرداد با تراکم 105 هزار بوته در روش برداشت کامل بلالها به صورت ذرت سالادی، بیشترین عملکرد ذرت سالادی بدون پوشش را تولید نمود.
IWM
2014
06
22
115
122
https://aj.areeo.ac.ir/article_101212_c5d658f5a18a083f6eeaeda7d34f89f4.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
بررسی اثر همزیستی سویه های مختلف Mesorhizobium Ciceri بر تحمل به تنش خشکی ارقام نخود
مریم
نصر اصفهانی
اکبر
مستاجران
این تحقیق به منظور بررسی نقش سویههای مختلف ریزوبیوم و تاثیر آن ها بر تحمل گیاه نخود به تنش خشکی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. در بخش اول آزمایش، پنج رقم نخود بومی ایران (بیونیج، آرمان، گریت، جم و هاشم) با هشت سویه M. ciceri شامل سویههای بومی (C-15, C-22, SWRI7, SWRI9, SWRI4) و غیر بومی (CP-31, CP-36, IC-59) تلقیح شدند. پس از گذشت چهار هفته از زمان کاشت، صفات رویشی شامل تعداد گرهک، وزن خشک گرهک، ساقه و ریشه اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که در همزیستی رقم بیونیج با سویههای مختلف ریزوبیوم، صفات رشدی اندازهگیری شده دارای بیشترین میزان بودند و به این ترتیب، رقم بیونیج با سویههای ریزوبیوم مورد بررسی بهترین همزیستی را نشان داد. در مرحله دوم آزمایش، رقم بیونیج تلقیح شده با سویههای مختلف ریزوبیوم، به مدت 4 هفته در شرایط کنترل شده رشد نگهداری شدند و سپس برای مدت 15 روز تحت تنش خشکی اعمال شده توسط PEG6000 (پتانسیل اسمزی 3/0- مگاپاسگال) قرار داده شدند. نتایج آزمایش نشان داد که در همزیستی رقم بیونیج با سویه C-15صفات وزن خشک ساقه و گرهک در شرایط تنش خشکی کاهش کمتری را در مقایسه با سایر سویههای ریزوبیوم نشان داد که از نظر آماری معنیدار بود در حالیکه در همزیستی نخود با سویههای CP-31 و CP-36 صفات بررسی شده تحت تنش خشکی در مقایسه با سایر سویهها به میزان بیشتری کاهش نشان داد. بطو کلی نتایج این آزمایش نشان داد که انتخاب سویههای ریزوبیوم کارآمد میتواند به افزایش تولید در گیاه نخود و نیز به افزایش تحمل همزیستی نخود-ریزوبیوم در شرایط تنش خشکی کمک کند.
2014
06
22
123
131
https://aj.areeo.ac.ir/article_101213_805a014841ec94f30e068e59fd7e782c.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تأثیر کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان آجیلی (Helianthus annuus L.) در منطقه خوی
بهرام
چوبفروش خوئی
محسن
رشدی
فرزاد
جلیلی
مهدی
غفاری
در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیائی و بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان آجیلی (.Helianthus annuus L) آزمایشی در سال 1389 بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خوی اجرا گردید. عامل اول شاملدو توده محلی قلمی (1a) و محلی پستهای (2a) و یکهیبرید وارداتی ترکیهای (3a)بهنام confeta بود. عامل دوم چهار سطح مصرف کودهای زیستی حاوی باکتریهای تثبیتکننده نیتروژن را در بر میگرفت؛که عبارت بودند از: 1b (عدم مصرف کودهای زیستی)، 2b [مصرف نیتروکسین (حاوی باکتریهای تثبیتکننده نیتروژن Azospirillum/ Azotobacter)]، 3b [مصرف نیتراژین ( حاوی باکتریهای Azospirillum/ Azotobacter/ و باکتری محرک رشـد Pseudomonas fluorescens)] و 4b [مصرف بیوسوپر (حاوی باکتریهای Azospirillum/ Azotobacter/ Pseudomonas fluorescens و باکتری کنترلکننده عوامل بیماریزای خاکزیBacillus subtilis)]. بر مبنای نتایج بهدستآمده، کاربرد کودهای زیستی باعث افزایش معنیدار (p≤0.05) عملکرد دانه و افزایش بسیار معنیدار (p≤0.01) صفتهای زراعی از جملهوزن صددانه، قطر طبق، قطر ساقه، ارتفاع بوته و شاخص برداشت گردید. در این میان نیتراژین نسبت به تیمار شاهد بیشترین تأثیر را درعملکرد دانه، وزن صددانه، قطر طبق، قطر ساقه، ارتفـاع بـوته بهترتیب با 25%، 19%، 8%، 11% و 9% افزایش داشته است. هم چنین تأثیر رقم بر صفتهای مورد مطالعه (بهجز تعداد دانه در طبق که معنیدار بود) بسیار معنیدار گردید؛ بهنحوی که تودة محلی پستهای بیشترین تأثیر را در افزایش ارتفاع بوته، قطر طبق و وزن صددانه داشت. تودة محلی قلمی بیشینه تأثیر را در افزایش عملکرد دانه، تعداد دانه در طبق و قطر ساقه داشت. رقـم confeta بیشترینتأثیر را در افزایش شاخص برداشت و نسبت وزن مغز به وزن کل دانه داشت. این بررسی نشان داد که کاربرد کود زیستی نیتراژین نقش مفید و موثری در بهبود عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان آجیلی داشت. همچنین توده محلی قلمیبیشترین عملکرد را به خود اختصاص داد.
خاصیت کلات کنندگی
سولفات آمونیوم
کلسیم
منیزیم
2014
06
22
132
139
https://aj.areeo.ac.ir/article_101214_5f6d3896afd895a1ac87d57cd0b4d543.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تاثیر پلیمر سوپرجاذب بر صفات فیزیولوژیکی ارقام گندم دیم
احمدرضا
عابدینی
نورعلی
ساجدی
به منظور مطالعه اثر پلیمر سوپرجاذب بر صفات فیزیولوژیکی ارقام گندم دیم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان خمین، در سه تکرار در سال زراعی 90-1389 اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل پلیمر سوپرجاذب در چهار سطح 0، 10، 20 و 30 کیلوگرم در هکتار و ارقام گندم دیم شامل آذر2، سرداری و رصد بودند. صفات مورد بررسی شامل: طول برگ پرچم، محتوای نسبی آب برگ، درصد نشت یونی، فتوسنتز جاری، انتقال مجدد و عملکرد دانه بودند. نتایج نشان داد که اثرتیمارهای سوپرجاذب بر صفات طول برگ پرچم، محتوای نسبی آب برگ، درصد نشت یونی، فتوسنتز جاری، انتقال مجدد و عملکرد دانه معنیدار بود. بین ارقام مختلف نیز از نظر صفات فوق اختلاف معنیدار مشاهده شد. بیشترین عملکرد دانه به میزان 1161 کیلوگرم در هکتار از تیمار 30 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و رقم آذر2 بدست آمد و کمترین عملکرد به میزان 855 کیلوگرم در هکتار از تیمار بدون مصرف سوپرجاذب و رقم سرداری حاصل شد. با مصرف پلیمر سوپرجاذب از سطح 10 کیلوگرم در هکتار به 30 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه به طور معنیدار افزایش یافت.
Diammonium sulfate
Ethylene diamine tetra acetate
Magnesium
2014
06
22
140
146
https://aj.areeo.ac.ir/article_101215_066c7c2f8593ccdda95c54ed832adfd9.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
پاسخ های رشدی و فیزیولوژیکی گیاه ذرت (Zea mays L. ) به مس و نیکل
لطیفه
پوراکبر
نفیسه
ابراهیم زاده
مس و نیکل از عناصر ریز مغذی در گیاهان هستند که در حفظ متابولیسم طبیعی و رشد گیاه دارای نقش اساسی می باشند، ولی مازاد آنها نیز بر بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیکی اثر بازدارندگی دارد. در این مطالعه، گیاهان ذرت کشت شده در شرایط هیدروپونیک با سولفات مس (0، 50 و 100 میکرومولار) و سولفات نیکل(0، 100 و 200 میکرومولار) تیمار شدند. تغییرات پارامترهای رشدی و بیوشیمیایی در ریشه ها و اندام هوایی گیاهان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که با افزایش غلظت مس و نیکل وزن خشک ریشه (27 تا 52 درصد) و اندام هوایی (24 تا 62 درصد)، طول اندام هوایی (9 تا 46 درصد) و ریشه ها (14 تا 37 درصد)، محتوای رنگیزه ای (کلروفیلa، 14 تا 67 درصد، کلروفیل b، 32 تا 79 درصد و کاروتنوئیدها، 25 تا 74 درصد)، احیاء دی کلروفنل ایندوفنل (48 تا 67 درصد) نسبت به شاهد کاهش یافت در صورتیکه درصد نشت یون پتاسیم (5 تا 30 برابر) و نشت قندهای محلول (5/0 تا2 برابر)، مالون دی آلدئید(MDA) به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربی (54 تا 190 درصد در اندام هوایی و 48 تا 152 درصد در ریشه ها)، مرگ سلولی (5 برابر) و محتوای پرولین (9 تا 107 درصد در اندام هوایی و 12 تا 29 درصد در ریشه ها) نسبت به شاهد افزایش یافت. بیشترین تاثیر در فاکتورهای فوق در تیمار 200 میکرو مولار نیکل + 100 میکرو مولار مس مشاهده گردید. نتایج نشان داد که بر هم کنش توام مس و نیکل تاثیرات همیاری بر روی هم داشته و اثر همدیگر را تشدید کردند.
چچم
پینوکسادن
زیست¬سنجی پتری¬دیشی
Resistance to herbicide
rigid ryegrass
2014
06
22
147
159
https://aj.areeo.ac.ir/article_101216_31cb72f2e91b4aec2ec018ec339b4932.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تأثیر بازدارنده نیترات سازی 3، 4- دی متیل پیرازول فسفات بر عملکرد و کارایی مصرف نیتروژن در گندم
شهرام
کیانی
علیرضا
حسین پور
رامین
ایرانی پور
یکی از مشکلات تولید گندم در جهان کارایی پایین مصرف نیتروژن می باشد. بنابراین به منظور بررسی تأثیر بازدارنده نیترات سازی 3، 4- دی متیل پیرازول فسفات بر عملکرد و کارایی مصرف نیتروژن، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو عامل نوع کود نیتروژن در چهار سطح (عدم مصرف نیتروژن (شاهد)، اوره، سولفات نیترات آمونیوم و سولفات نیترات آمونیوم با بازدارنده نیترات سازی 3، 4- دی متیل پیرازول فسفات (DMPP)) و نوع خاک در 10 سطح (خاکها با خصوصیات فیزیکوشیمیایی مختلف) با سه تکرار در دانشگاه شهرکرد بر روی یک رقم گندم بهاره (رقم بهار) در سال 1389 انجام شد. نتایج نشان داد کاربرد بازدارنده نیترات سازی DMPP به همراه سولفات نیترات آمونیوم، وزن خشک اندام هوایی و دانه، و هم چنین کارایی زراعی و بازیافت نیتروژن اندام هوایی و دانه را در تعدادی از خاکهای مورد مطالعه به طور معنی داری (05/0P≤) در مقایسه با سولفات نیترات آمونیوم و اوره افزایش داد. بیشینه وزن خشک اندام هوایی و دانه (به ترتیب 02/25 و 28/11 گرم در گل دان) در تیمار سولفات نیترات آمونیوم با بازدارنده نیترات سازی DMPP مشاهده شد؛ که نسبت به اوره به ترتیب 1/7 و 2/9 درصد افزایش داشت. هم چنین کاربرد DMPP به همراه سولفات نیترات آمونیوم، کارایی زراعی و بازیافت نیتروژن در اندام هوایی را به ترتیب در حدود 4/8 تا 7/27 و 4/13 تا 5/31 درصد نسبت به اوره در خاک های مختلف افزایش داد. بر مبنای نتایج حاصله کاربرد بازدارنده نیترات سازی DMPP می تواند به عنوان روشی مناسب در افزایش عملکرد و ارتقای کارایی مصرف نیتروژن در گندم محسوب گردد.
2014
06
22
158
166
https://aj.areeo.ac.ir/article_101217_87ed491ecfe5b22a831277e1a3ef5910.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تاثیر مقادیر مختلف سیلیســیوم و نیـتروژن بر خصوصیات مورفولـوژی، عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم
الهه
اسدی
غلامحسین
حق نیا
امیر
لکزیان
منوچهر
مفتون
سیلیسیوم از دیدگاه تغذیه گیاه بهعنوان عنصر ضروری شناخته نشده است لیکن نشانههای مثبت آن بر رشد بسیاری از گیاهان دیده شده است. بهمنظور مطالعه تاثیر مقادیر مختلف سیلیسیوم و نیتروژن بر اجزای عملکرد دو رقم گندم پیشتاز و روشن، پژوهشی در شهرستان تربت حیدریه واقع در استان خراسان رضوی در سال 90-89 بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانهای انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو رقم گندم (پیشتاز و روشن) و سه سطح سیلیسیوم (0، 250 و 500 میلیگرم بر کیلوگرم) از منبع سیلیکاتسدیم و سه سطح نیتروژن (250، 500 و 800 میلیگرم بر کیلوگرم) از منبع اوره بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که سیلیسیوم سبب افزایش معنیدار عملکرد دانه و اجزای عملکرد (وزن سنبله، وزن هزار دانه، شاخص برداشت) گردید. با توجه به بررسیهای انجام شده ورس عامل مهمی در کاهش عملکرد (بطور مستقیم و غیرمستقیم با بروز بیماریهای قارچی و مشکلات برداشت) میباشد. مصرف سیلیسیوم جرم واحد طول ساقه را افزایش داد که این افزایش سبب مقاومت گیاه به ورس خواهد شد. با کاربرد سیلیسیوم، ارتفاع بوته بصورت آرام و کند افزایش یافت که در مقاومت به ورس نیز اهمیت دارد. کاربرد سطوح مختلف کود نیتروژن در خاک کارایی جذب سیلیسیوم را افزایش داد که برگرفته شده از برهمکنش این دو عنصر میباشد. تیمارهای 500 و 800 میلیگرم بر کیلوگرم سیلیسیوم و نیتروژن سبب افزایش معنیدار وزن هزار دانه و شاخص برداشت در هر دو رقم گندم گردید. کاربرد همزمان این دو عنصر تاثیر معنیداری بر عملکرد دانه دو رقم گندم داشت. بطوریکه در سطح 500 میلیگرم برکیلوگرم سیلیسیوم بیشترین عملکرد دانه مشاهده شد. ارقام گندم پیشتاز و روشن پاسخهای متفاوتی به کاربرد سیلیسیوم نشان دادند. پاسخ رقم پیشتاز از نظر ویژگیهای رشد و عملکرد از روشن بیشتر بود.
cross resistance
discriminate dose
dose-response
2014
06
22
167
178
https://aj.areeo.ac.ir/article_101218_98df52fd288a7ee69b707b82c1bde17b.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
تاثیر ترکیب ضایعات ذرت با کود گاوی و کارتن بر کیفیت ورمی کمپوست تولید شده با Eisenia fetida
سیده مریم
خرازی
حبیبالله
یونسی
جواد
عابدینی طرقبه
سالانه در فصول برداشت ذرت، حجم زیادی ضایعات آلی تولید میشود و از آنجا که این ضایعات از نسبت C/N بالایی برخوردار میباشند، این قابلیت را دارند که بهعنوان مواد اولیه برای تولید ورمیکمپوست، استفاده شوند. تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان بازیافت ضایعات مزارع ذرت و تولید کود آلی ورمی کمپوست از این پسماندهای آلی توسط کرم خاکی Eisenia fetida انجام شد. تیمارهایی با درصدهای40، 60 و 80 درصد ضایعات ذرت و مابقی کود کمپوست، کود گاوی و کارتن آماده شد. تیمارها ابتدا به مدت30 روز پیش کمپوست شده تا شرایط بستر مواد آلی برای کرم های خاکی مساعد گردد. سپس کرم های خاکی به تعداد مناسب به کلیه بسترهای آماده شده تلقیح شد و تیمارها به مدت40 روز ورمی کمپوست شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در تمامی تیمارها با گذشت زمان مقدار TOC، TVS و C/N مواد بستر بطور معنی داری کاهش یافت و مقدار EC، TKN، TP، نیترات، غلظت فلزات سنگین و سایر عناصر غذایی افزایش معنی داری را نشان داد. هم چنین با افزایش میزان ضایعات ذرت موجود در بستر از 40 به 80%، از میزان TKN (از 96/1 به 60/1%) و نیترات (از 40/1780 به mg/kg 23/1458) کاسته شد و به میزان TOC (11/28 به 80/33%)، TVS (از 41/44 به 97/51%)، نسبت C/N (از 42/14 به 18/21)، TP (از 20/3 به g/kg 80/3) و EC (از 97/2 به mS/cm 48/3) افزوده شد. نتایج نشان داد که ترکیب ضایعات ذرت، کود گاوی، کمپوست و کارتن قابلیت تولید ورمی کمپوست را دارند و میزان 80% ضایعات ذرت در بستر در میان سایر تیمارها دارای اثرات مطلوبتری بر کیفیت ورمیکمپوست نهایی بود. تکرارپذیری فرایند و کیفیت محصول نهایی، این امکان را فراهم میکند که از روش این آزمایش برای پژوهشهایی که نیاز به کاهش جرم مخلوط زایدات کشاورزی کمپوست شده اولیه دارد، استفاده شود.
Sinapis arvensis
drought stress
ecology of germination
2014
06
22
179
191
https://aj.areeo.ac.ir/article_101219_ab7c5068a6679cbd193ca381262cd1f2.pdf
پژوهش های کاربردی زراعی
زراعت
2538-4066
2538-4066
1393
27
103
اثر توالی کاشت بر بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی و صفت های مهم زراعی و غیرزراعی و پنبه (Gossypium hirsutum)
مرتضی
عرب سلمانی
عبدالقیر
قجری
مسعود
یوسفی
توالی کاشت محصولات در انتخاب الگوی کشت هر منطقه بسیار اهمیت دارد. به منظور بررسی اثر توالی کاشت بر تغییرات صفت های مهم زراعی و غیرزراعی پنبه،درقطعه ای ازمزرعه ایستگاه تحقیقات پنبه کارکندهدر سال اول و دوم پنبه کاشت گردید. برای یک نواخت کردن خاک مزرعه، ساقه های پنبه با ساقه خردکن قطعه قطعه و به خاک برگردانده شد. در سال سوم و چهارم سویا، جو، اسفناج،کلزا، جو قصیل،ماش، کنجد، کاهو،پیاز، سورگوم، شخم تنها، شخم همراه با کود اوره به مقدار 100 کیلوگرم در هکتار، تره شاهی(تره تیزک)،گوجه فرنگی، باقلا و لوبیا سبزودر توالی های متفاوت برمبنای طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار کاشت گردیدند.جمعیت عامل بیماری براساس پرگنه در هرگرم خاک خشک قبل و بعد از کاشت پنبه با استفاده از محیط نیمه انتخابی الکل آگار در نمونه مرکب خاک اندازه گیری شد.از اردیبهشت سال پنجم،پنبه درمحل تیمارها کشت ودرادامه،صفت های عمل کرد،تعداد غوزه پنبه در بوته،وزن یک غوزه، درصد زود رسی، ارتفاع بوته، تعداد شاخه زایا، طول شاخه زایاوطول شاخه رویای پنبه،درصد و شاخص بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی، اندازه گیری گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مورد مقایسه قرارگرفتند. نتایج نشان داد که بیشینه عمل کرد پنبه در توالی های" پنبه + کود اوره + پنبه،""پنبه + سورگم + پنبه"و"شخم + شخم + پنبه"وکمینه آن در توالی های "کلزا، جو قصیل + پنبه"و "پنبه + ترتیزک + پنبه"،مشاهده شد.گسترده ترین شاخه رویا متعلق به توالی "جو قصیل + پنبه + پنبه"و بیش ترین تعداد شاخه زایا و طول شاخه زایا به ترتیب مربوط توالی های " جو قصیل + ماش + پنبه "و "پنبه + سورگم + پنبه"، "توالی جو + اسفناج + پنبه"بود.بیشینه محصول را در چین اول،به خود اختصاص داد. بالاترین درصد زود رسی نیزدر توالی های "جو + اسفناج + پنبه" و"کلزا + جو قصیل + پنبه" اندازه گیری شد.افزایش جمعیت عامل بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی در توالی" پنبه + پنبه + پنبه + پنبه +پنبه" از سال اول تا پنجم به ترتیب برابر با 5/52، 25 ، 5/13 و 5/6 درصد برآورد گردید. بیشینه کاهش جمعیت V . dahliae به ترتیب بعد از کاشت غلات (گندم، جو و سورگوم )، جو قصیل و پیاز، و در مرحله سوم کاهو وکلزا، باقلا و شخم مشاهده گردید.کمینه این کاهش بعد ازکاشت گوجه فرنگی رویت شد.
2014
06
22
190
198
https://aj.areeo.ac.ir/article_101220_50088b12b1a616f98ff65e3cb4147164.pdf